ఒకానొక రోజున 2012లో మా అమ్మకి రొమ్ము క్యాన్సర్ అనే ఓ స్థితి కలిగింది. ఆమె చాలా భయపడింది. మేము ఇక్కడ తను ఒక్కతే అక్కడ. మాకు బాగా కావాల్సిన ఓ వ్యక్తి మా అమ్మగారిని ఒక సర్జికల్ ఆంకాలజిస్ట్ దగ్గరకి తీసుకువెళ్ళారు. సదరు డాక్టరు ఎంతో అమర్యాదగా ప్రవర్తించాడు. నీడిల్ టెస్ట్ చేయించుకుని రిపోర్ట్ తేండి అన్నాడు. మా అమ్మ ఏదో ప్రశ్న అడగబోతే గెట్ ఔట్ అన్నట్లుగా ప్రవర్తించాడు. కసురుకున్నాడు. విసుక్కున్నాడు.
మా అమ్మ పాపం బిక్కచచ్చిపోయింది. ఇంటికొచ్చి చేలా బాధపడింది. వైద్యో నారాయణో హరిః అన్నది మన సంస్కృతి. మా మాతామహులు ఆయుర్వేద భిషక్.
నేటి డాక్టర్లు ఇలా తయ్యారయ్యారు. రోగికి మనోధైర్యం ఇవ్వాల్సిన వైద్యుడు రోగిని మానసికంగా హత్య చేస్తున్నాడని గమనించటం లేదు.
నేను ఫోన్లో మాట్లాడినప్పుడు ఇలా చెప్పుకొచ్చింది.
నా మిత్రుడికి కాల్ చేసి అతని అన్నగారితో మాట్లాడాను. ఆయన యండి రేడియాలజి చేసి ప్రభుత్వాసుపత్రిలో పనిచేస్తున్నట్టు నాకు జ్ఞాపకం. నాకు గుర్తున్నంతవరకు గుంటూరులో పోస్టింగు. వాడికి ఫోణ్ చేసి ఇదిరా పరీస్థితి అని వివరించాను. వాడు అన్నయ్యతో మాట్లాడి ఆయన నెంబరు నాకిచ్చి మాట్లాడమన్నాడు.
ఆయన నన్ను వెంటనే రిసీవ్ చేస్కుని ఏ ఆసుపత్రీ? ఎవరా డాక్టర్ అని అడిగారు.
పలానా అని చెప్పాను.
అరేయ్ అతను నాకు బాగా తెలుసు, నేను చూసుకుంటాని భరోసా ఇచ్చాడు.
అన్నట్టుగానే మా అమ్మకి ఫోన్ చేసి మాట్లాడి, తన కారులో మా అమ్మని తీసుకుని సదరు డాక్టర్ దగ్గరకి తీసుకెళ్తే అతను అప్పుడు, ఈయన మీకు ఏవైతాడూ ఇంతక ముందు చెప్పలేదే అని చేతిలో చేయివేసి లోపలకి తీసుకెళ్ళి నీడిల్ పరీక్షలు గట్రా చేసి ఏవీ లేదని మొత్తానికి నిర్ణయించి పంపించాడు ఇంటికి క్షేమంగా.
ఈరోజున అన్నయ్య HOD అవ్వటం గొప్ప విషయం.
ఈయన నన్ను సొంత తమ్ముడిలా ఆదరించాడు. ఈయనే కాదు వీళ్ళ కుటుంబం మొత్తం నన్ను కుటుంబంలోని వ్యక్తిగా చూసుకున్నారు.
అన్నయ్యకు కృతజ్ఞతాభినందనలు.
No comments:
Post a Comment