సీతపై టపాలు కట్టుట ఇకనైనా నిలిపివేయుడి!

పతివ్రత అంటే ఏమిటి ? ఆ పదానికి అర్ధం ఎక్కడైనా ఉందా ? మీరు ఏ నిఘంటువులలోనయినా చూసారా ? నేను చూడలేదు కానీ విన్నాను.
పతీవ్రత అంటే తెలియకుండానే సీత పతీవ్రతా అని ఒకసారి, నేనూ పతీవ్రతనే అని మరోసారి ఎలా స్టేట్మెంట్లించ్చిందామె?

ఇక్కడ కొందరు చెప్పిన దానిని బట్టి తెలిసినదేమంటే పతిని నమ్ముకోవడం, పతిని ఆరాధించడం, పతియే ప్రత్యక్షదైవం అని భావించడం, పతిని జతగాడుగా చూడడం అనేవి నాకు బాగా నచ్చాయి, బాగుంది. మరి సీత ప్రతివ్రతా ? పతిని నమ్మిందా ? ఆరాధించిందా ? ప్రత్యక్ష దైవం అనుకుందా ? పతిని జతగాడుగా అనుకుందా ? వీటన్నిటికీ మీ సమాధానం అవును అయితే మరి ఎందుకు అడవులకు పంపాడు రాముడు అన్నది నా ప్రశ్న ?
మరి కాదూ అంటే?
భార్య పతివ్రత అయితే ముందుగా భర్తకి తెలియాలి ఆ తర్వాతనే ఇతరులకి తెలుస్తుంది.
ఇతరులు తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఏంటిటా?. ఇదే భావదారిద్ర్యం. నీకోసం నువ్వు బతకవయ్యా బాబూ. మరొకరికి నువ్వు "నేను మంచోణ్ణే" అని చూపించుకోవాల్సిన అవసరం ఏంటీ?
ఇతరులు విమర్శించారని భార్యని అడవులకి పంపినవాడు రాముడు. అపుడు ఎవరికి విలువ ఇచ్చాడు రాముడు? భార్యకా ? ప్రజలకా ? పతిని సతి నమ్ముకుంటే చాలా ? పతి సతిని నమ్మనవసరం లేదా ? పతినే ప్రత్యక్షదైవంగా, జతగాడుగా భావించి, పతిని నమ్ముకున్న సీతకు మిగిలిందేమిటి? చివరికి  పతిత అన్న ముద్ర మాత్రమే !!
ఓహో! పతిత అనే బిరుదు ఎవరిచ్చారబ్బా? నువ్వా?
కాబట్టి దీన్నిబట్టి ఏం అర్థం అయ్యిందయ్యా అంటే, పతిని నమ్ముకోకూడదు. పక్కింటోణ్ణో ఎదురింటోణ్ణో నమ్ముకోవాల.
ఇలాఉంది మన కాలం.
మొన్నీమధ్య శరత్ కాలం అనే బ్లాగులో ఒకతను ఇలా రాసాడు.

@శరత్ గారు,
చాలా కాలం క్రిందట మీ మిని మీల్సో , టిఫిన్లో టపాలో రాస్తే నేను విసుక్కుని ఇటు రావడం మానేసినట్టు గుర్తు.
*వివాహేతర సంబంధాలు ఎల్లవేళలా తప్పు కావని నా అభిప్రాయం. కొన్నిసార్లు అవి అవసరాలు.* కానీ అవసరానికి అత్యాశకి తేడా వుంటుంది. మీది కడుపు నిండినా తనివి తీరని ఆశ అనుకున్నాను.
ఇలా ఉన్నాయి మన విలువలు. వివాహేతర సంబంధాలు ఎల్లవేళలా తప్పు కాదట. పిచిచ్చివాళ్ళారా. పెళ్ళి చేసుకుని వివాహ బంధానికి విలువ ఇస్తూ ఇంట్లో కూర్చుని మగ్గిపోతున్నారా? పాపం. చట్టాలను మార్చాలి. అవసరాలను చట్టాలు గుర్తించాలి. వాటికి విలువనివ్వాలి. విలువలను వలువల్లా మార్చి, రీతిరివాజులను వివస్త్రలను చేసి, అభ్యుదయపు బాటలో ఊరేగించాలి.

ఇలా ఉన్నారు మన జనాలు. రాముడు సీతని అడవికి పంపిస్తే ఏవిట్టా? రామాయణాన్ని రాసిన వారికి మీకున్నంత తెలివి లేక ఏడ్చిందనుకున్నారా?

చచ్చిన తరువాత వచ్చిన పతివ్రత బిరుదులూ, కళ్యాణాలూ, ఆదర్శ దాంపత్య మన్న ఆదర్శాలూ ఏం చేసుకుంటుంది సీత?
బ్రతికి సాధించలేనిది చచ్చి సాధించేదేమిటి ? బ్రతికి ఉన్నపుడు ఈసడించిన వాళ్ళు చచ్చాక ఆర్భాటంగా దినం చేస్తే చచ్చిన వాళ్ళు వచ్చి చూస్తారా? బ్రతికి ఉన్నవాళ్ళమీద రాళ్ళు వేసేవాళ్ళు సీత చస్తే గానీ నిజం తెలుసుకోరా?
రేపొద్దున మీరు చస్తేగానీ జనాలకి నిజం తెలియదు. సీత చస్తే గానీ నిజం ఏం తెలిసిందబ్బా? నా మట్టి బుఱ్ఱకు అర్థం కాలేదు.
అపుడొచ్చిన ప్రతివ్రతా సర్టిఫికెట్ ఏ షోకేస్ లో పెట్టుకోవాలి ? ఎవరు పెట్టుకోవాలి ? 

రేపొద్దున్న తమరు చస్తే, మీ రేపటి తరాలకు ఒక్కో తరానికి ఒక్కోటి చొప్పున పటం కట్టి మరీ పంచుతారు జనాలు.

అయ్యా నేను కోరుకునేది ఒక్కటే. మీకు నాతో సమస్య ఐతే నా మీద టపా రాయి. సీత మీద పిచ్చి రాతలు ఎందుకూ? అదీ ఒకదానికొకటి సంబంధం లేకుండా? పై ప్రశ్నలవల్ల తమరి ప్రశ్నించే తత్వం మాట అటుంచి ఈవిట్రా ఈ చికాకు ప్రశ్నలు అని అనిపించటమే కాకుండా కోపానికు కూడా తావిస్తున్నాయి.

మీకు నిజంగానే సీతా చరిత్ర మీద అనుమానాలు సందేహాలూ ఉంటే మీరు ఏ పుస్తకాలు చదువుతున్నారో ఏఏ పేజీలలో ఏఏ ప్రశ్నలు మిమ్మల్ని వేధిస్తున్నాయో ఆయా పేజీలను ఉటంకిస్తూ టపా వేయండి. మీ జ్ఞానికి దాసోహమౌతాం.


సీతని రావణుడు ఎన్ని సార్లు చెరిచాడూ?
సీతలాగా ఉండే ప్రయత్నం చేస్తున్నా!

పై రెండు స్టేట్మెంట్లను కలిపి చూస్తే ఏవిటి అర్థం అవుతున్నదీ?
మీరు రావణుణ్ణి కోరుకుంటున్నారని. రావణుడికోసం ఎదురు చూస్తున్నారాని.

మానసికంగా ఎదగటం అనేది వయసుతో పాటు రావాలి. దాన్నే పరిణితి అంటారు. ఆ పరిణితిని పొందలేని నాడు, స్థితికి తగ్గ ప్రశ్నలు పరిశోధనలు టపాలు కట్టుకోవాలి. తనకి అందని తగని విషయాన్ని సత్-బుద్ధితోనైనా ముట్టుకుంటే విషం అవుతుందే తప్ప మంచిని పెంచదు.

సత్‌చింతన సత్‌బుద్ధి వలన, సత్‌బుద్ధి సత్‌సాంగత్యం వలన మరియూ సత్‌సంఘం వలన ప్రాప్తిస్తుంది.

ఇకనైనా సీతపై టాపాలు ఆపి తమరి మానసిక/భావ వైశాల్యాన్ని పెంచుకోండి.
పోరాటాలు, ఆవేశాలు, ఆక్రోశాలు, విజయాలు, ఓటములు ఇవన్నీ జీవనంలో భాగాలు. మీరు వీటిని నడపాలి, అవి మిమ్ములను నడపకూడదు.

జనాల మనోభావాలతో ఆడుకోవలదు. ప్రశ్నించే తత్వం మీకే కాదు, అందరికీ ఉంది. ప్రపంచంలో మీరొక్కరే కాదు ఆలోచించగలిగిన వాళ్ళు. ప్రతీవాడికీ ఆలోచనా శక్తి పటిమా ఉంటాయని గమనించండి.

సీతపై నాలుగు టపాలు రాసినంత మాత్రాన మీరు అపర అవతార మూర్తికాలేరు.

అయ్యా, ఈ సిరీస్‌లో ఇదే నా చిరాకరి టపా. ఇకపై ఆమె సీతపై మరెన్ని దాడులు జరిపినా నేనైతే ఇక స్పందించను. నా ఈ స్పందనకు కారణం, నా ఐతిహాసం, నా లెగసీపై ఆమె జరుపజూచిన గుడ్డి/అజ్ఞాన/క్షణికావేశ దాడి. ఎవరిపైననో కసిపెంచుకుని ఏడ్వలేక మద్దెలపై పడిన చందాన, ఏడువేల సంవత్సరాల క్రిందటి ఓ స్త్రీ, తన మనోబలం చేత, తను నమ్మిన సిద్ధాంతాలకు తను నమ్ముకున్న సిద్ధాంతాలకు కాలాన్ని ఎదురొడ్డి కట్టుబడి దేవతైన ఓ హైందవ వీరపత్ని గురించి ఏ మాత్రం జ్ఞానం లేకుండా ఏ మాత్రం చరిత్ర తెలియకుండా క్షణికావేశంలో చెప్పుడుమాటలు నమ్మి, ఉమ్మజూసిన నేనలా ఓర్వవలే. నేనూ హైందవవీరుడనే కదా. నా ఐతిహాసము శతృవునకు రొమ్ముజూపనే చెప్పినదే. నా సంపదపై దాడిజరుగ ధైర్యముతో ఎదుర్కొనమనే చెప్పినదే. నే ఎందుకు, నాకెందుకులేమ్మని కూర్చొనవలే?
అందుకే నా మాటని విన్నవించాను. నా ధృక్కోణాన్ని నా టపాలద్వారా తేటతెల్లముగా వివరించాను.
ఇంకనూ వినని ఎడల, సీతమ్మవారినే ప్రార్థించెదను, ఓ తల్లీ, బిడ్డలను కనుటయే నీ వంతు, వారి వారి బుద్ధి వారి కర్మననుసరించియే ఉండును. ఐనననూ నీ ప్రయత్నమున, నీ బిడ్డను సరియైన మార్గమున నడిపించు భారము నీదియే అని విన్నవింతును.

సర్వేజనాః శుఖీనౌ భవంతు.
జై హింద్.