జ్ఞాపకాల దొంతర - వైకుంఠ ఏకాదశి

మనం పరమబేవార్సుగా తిరిగే రోజుల్లో, ఇంట్లో అప్పటికి మా నాయన నాస్తికత్వ చొక్కాని ఇంకా ఏసుకుతిరిగే రోజుల్లో, మాయమ్మ హిందూ సనాతన ధర్మాన్ని తూచా తప్పక పాటిస్తూ మహానైవేద్యాలు పెట్టేరోజుల్లో, ఒకానొక రోజున మా సందు సివరాకరున్న శ్రీ బడబానల వీరప్రతాప ఆంజనేయస్వామి వారి భక్తులు కొందరు, మా పక్కింట్లోని వెంకటేశ్వర రావు మాష్టరు *శ్రీ విష్ణుసహస్రనామ అహోరాత్రపారాయణ* ఏర్పాటుచేసారు. ఓ పెద్ద ఏర్పాటు, జనాలు, అట్టఇట్టా అని అందరూ అంటుండగా విన్నా. ఇక రేపు పొద్దున మొదలెడతారనంగా మాష్టారుగారు నన్నోకేకేసి పిలిచి అబ్బాయి, నువ్వు నీమిత్రబృందం అందరూ పాల్గోవాలి అని చెప్పారు. వాకే దాందేముంది అన్నాం అందరం. అప్పటిదాకా విష్ణుసహస్రనామం అనే పేరు ఇనటమేగానీ అదేంది, ఆ కధేంది మనకసలేం తెల్వది.
సరే, వెంకటేశ్వర రావు గారు, అబ్బాయిలూ రేపు అహోరాత్రపారాయణ, అచ్చేయండా అంటే - వాకే అన్నాం. ఆయన అలాక్కాదు బాబూ, ఇదీ ఇదిఇదానం అని ఇవరణ చెప్పారు.
అహోరాత్ర పారాయణ - పొద్దున ఆరుకి మొదలు, ఆపకుండా మర్రోజు పొద్దున ఆరుదాకా సదవాల. బువ్వ తినకూడదీ, సుట్ట బీడీ తాక్కూడదీ, బయటకి పోకూడదీ, నో ఔట్ గోయింగ్, నో ఇన్కమింగ్, నో పార్కింఎటాల్ అనిజెప్పారు.
వోరినాయనో పొద్దుగాలపొద్దుగాల ఆర్కి మొదలెట్టి మర్రోజు పొద్దున ఆరుదాకా సవినమంటే గొంతుకాస్తా బొంతవదా సోవీ అని సందేహం ఎలిబుచ్చాం. ఓరిపిచ్చిసన్నాసి అదా నీ సందేహం అని - నువ్వు మొదలెడతావు, ఇంతలో ఇంకోడందుకుంటాడు, అలా తర్వాత ఇంకోడు..అలా ఆపకన్డా మర్రోజు పొద్దుటిదాకా అనిజెప్పి కళ్ళు తెరిపించాడా మగానుభావుడు.
ఇంకేముంది, మర్రోజు పొద్దుగాల్నే లెగిచేసి బావికాడ ఓ నాలుగు బుంగలు నెత్తినపోస్కుని, ఓ తెల్లపంచ గోచిపెట్టుకుని సలికి గజగజ లాడుకుంటా ఎళ్ళి కూకున్నాం.
హా వచ్చావా ఇంద ఈ బొక్కు తీస్క్కూర్చో, మొదలెట్టు అన్నారాయన. అప్పటికే ఓ పాతికమంది చేరుకున్నారు. హడావిడిగా ఉంది.
ఓం శుక్లాంబరధరం విష్ణుం శశివర్ణం చతుర్భుజం...
ఇంతవరకూ సురిగాడిక్కూడా వచ్చు.
పూర్వపీఠిక మొదలయ్యింది. ఎబ్బే నోరు తిరగట్లా. అందరు పండితుల్లా సదివేస్తున్నారు. మనకేమో నొక్కులు. మన పక్కనకూకున్నాయన ఓ పెద్దమగానుభావుళ్ళా ఉన్నాడు, ఇసుగ్గా సూట్టం మొదలెట్టాడు. అలా అచ్చరం అచ్చరం కూడబలుక్కుని మొత్తానికి ఒకరౌండు లాగించి వెంకటేశ్వర రావుగారి వైపు జూసా అయ్యా ఓపాల్జదివా ఇక ఎళ్ళొచ్చా వల్లోతల్లేమరి, ఏంజెయ్యాలే అని. ఆయన, మొదటి రౌండు మూడుగంటలు తమ్మీ. కూకో, మూడు గంటల్లో ఎన్నిసార్లో సదువతరో అన్నిసార్లు సదువహే అనిసెలవిచ్చారు. మూడుసార్లవరకూ కుంటుతూ నడిచబండి నాలుగోసారికి పర్లేదు, ఐదోసారికి ఇంకాస్తమెరుగైయ్యింది. మొత్తానికి మన మూడుగంటల ప్రహసనం అయ్యింది. ఆరోజు సాయంత్రం మళ్ళీ ఓ మూడుగంటలు కూకున్నాం. మర్రోజు పొద్దున, ఆరుకల్లా వచ్చేమన్నారు. ఎళ్ళాం. ఈసారి నిన్నపొదుణ్ణుండి సదివన అందరూ వచ్చారు. చివర్స్సారి చదివింది అత్భుతంగా అనిపించింది. అయ్యాక అందరికీ ఉల్ల్స్, మిరగాయలు గట్రా ఎయ్యకుడా చేసిన గోధుమఉప్మా భిక్ష పెట్టారు.
అయ్యాక ఒక పెద్దాయన పిలిచాడు, ఆయన సేతిలో ఓ పెద్దనోటుబుక్కు. అబ్బాయి నీపేరు గోత్రం గట్రా చెప్పుకో అన్నాడు. ఎందుకో అనుకుని చూస్తే అప్పుడు కనిపించింది అక్కడో బ్యానరు *శ్రీ విష్ణు సహరనామ పారాయణా సంఘం, బ్రాడీపేట* అని. ఈపెద్దయన దానికి ప్రెసినెంటు. సదవటానికిచ్చిన బొక్కు ఈళ్ళు అచ్చేయ్యించిందే. అబ్బాయి ఈసారి ఏకాదశికి మళ్ళీ అహోరాత్రపారాయణ ఇంకోరింటో. నీకు ఓకార్డుముక్క ఏస్తాం, తప్పకుండా రావాలి అని సెలవిచ్చారా పెద్దాయన.
అలా మొట్టమొదటిసారి శ్రీ విష్ణుసహస్రనామ పరిచయం అయ్యింది.
ఇక తర్వాత యం.యస్ సుబ్బులక్ష్మిగారు *శ్రీ విష్ణుసహస్రనమం* అనేదొకటుంటుందని తెల్సుకుని, క్యాసెట్టు చేయింద్చుకుని అప్పుడప్పుడు సదవటం మొదలెట్టా.
అది అప్పుడప్పుడు నుండి ప్రతీరోజు కి మారింది ఒకానొక సీజనులో.
ఇప్పుడు తప్పులు లేకుండా చదవగలిగేంత రేంజికి వచ్చింది కధ.

అస్సలేందయ్యా అంటే - ఇంతదూరాభారంలో, అహోరాత్రపారాయణలు జరగటం కాదు, కనీసం చదివే భాగ్యం దొరకటమే కష్టం.
ఈ రోజు మా ఊళ్ళో వైకుంఠఏకాదశి చేస్తున్నారు. సాయంత్రం గుళ్ళో శ్రీ విష్ణుసహస్రనామ పారాయణ. గమ్మత్తేంటంటే ఈ పారయణ సామూహికంగా చేస్తే భలే ఉంటుంది.

మీ అందరికీ వైకుంఠ ఏకాదశి సందర్భంగా శుభాకాంక్షలు. ఆ భగవానుడు అందరినీ సదా కాపాడుగాక.