మాతృభాష

మాతృభాషని పిల్లలకి నేర్పడం ఓ సామాజిక బాధ్యత అని నా నమ్మకం. భాషని కేవలం తల్లితండ్రులే బతికించగలుగుతారు. బడిని, పిల్లలు తిరిగే ప్రదేశాలని అన్నిటినీ తల్లితండ్రులు మాత్రమే కంట్రోలు చేయగలుగుతారు. ఎలా అంటే మా అబ్బాయి మీ బడికి ఎందుకురావాలి, ఏమి నేర్పుతున్నారూ? ఇవి నేర్పండి. ఇలా ఐతేనే మావాడు మీ బడికి వస్తాడు అని మా అబ్బాయి ఇక్కడ ఆడుకోవాలంటే ఈఈ పరీస్థితులు ఉండాలి అనీ.

ఈ మధ్య మా ఊళ్ళోని కొందరిని గమనిస్తే నాకు పిచ్చి కోపంవస్తోంది. తెలుగు తల్లి తండ్రులే, పిల్లల్తో ఆంగ్లంలో మాట్టాడుతున్నారు. సరే, ఆ తల్లితండ్రుల తల్లితండ్రులు చూట్టానికి వచ్చి, వాళ్ళుకూడా పిల్లల్తో ఆంగ్లంలో మాట్లాడుతున్నారు. వచ్చీరాని భాషని. ఈ మధ్య మా ఇంటికి ఇలాంటి ఒక తల్లి, ఒక కూతురు, ఒక మనుమరాలు వచ్చారు. మావాడు ఆంగ్లంలో మాట్లాడుతుంటే మావిడ అరేయ్, తెలుగులో ఏడువు అని చెప్పిందట, ఆ ముసలామే, పర్వాలేదు, నేను అర్ధం చేస్కోగలను అలవాటయిపోయింది అని సూరిగాడితో ఆంగ్లంలో మాట్లాడిందట. ఆళ్ళు వెళ్ళిపొయ్యాక మావాడికి ఘట్టి క్లాసు పీకాం. ఇంట్లో ఆంగ్లం వద్దు అని. చక్కగామాట్లాడతాడు మావాడు తెలుగు. మేమేనాడు వాడితో ఆంగ్లం మాట్లాడలేదు.

అంతదాకా ఎందుకు, నేను ఒకటినుండి పదివరకు తెలుగు మీడియంలో, ప్రభుత్వ అభ్యుదయ పాఠశాలలో, ఆం.ప్ర.రా.జి.ప్ర.ప.ఉ.పాఠశాలలోనే చదువుకున్నా. ఆగ్లం భాషలో చదవకపోవటం ఆటంకంగా నాకు ఎక్కడా ఆనిపించలా.

నేను దేశదేశాలు తిరిగాను. హెలనిక్ రిపబ్లిక్ లో పని చెసాను. రోమన్ రాజ్యంలో పని చేసా. నాకు ఇటాలియన్ వచ్చు, గ్రీక్ వచ్చు, కొంచెం రష్యన్ వచ్చు, కొంచెం జెర్మన్ వచ్చు, కొంచెం స్పానిష్ కూడా వచ్చు. భాష తెలుసుకోవటం భావాన్ని వ్యక్తపరచే ప్రక్రియలో ముఖ్యమైనది.

ఆశ్చర్యకరమైన విషయాలేంటంటే - ఐరోపా దేశాల్లో తొంభైశాతం బళ్ళు వాళ్ళ వాళ్ళ మాత్రుభాషల్లోనే భోదిస్తాయి. ఐతే వాడుక భాషలో ఆంగ్లం నేర్చుకోటానికి బడే అవసరంలేదు. *లెరనింగ్ బై ఇమిటేషన్* అని ఒకటుంటుంది. చూసి నేర్చుకో. మాట్లాడి నేర్చుకో. సింపుల్.

అలానే ఎక్కడో దేనికో వెతుకుతుంటే పిల్లలమఱ్ఱి అరవింద మరియూ కూచిమంచి రవి అనే భార్యాభర్తల దగ్గర ఆగింది నా గూగుల్ వెతుకులాట. పిల్లలమఱ్ఱి అరవింద ఈమాట లో ఓ చక్కని వ్యాసాన్ని రాసారు.
తెలుగదేల యన్న … http://www.eemaata.com/em/issues/200509/64.html
ఇలా అంటుంది ఈమె -
"కాని ఈ రోజుల్లో కూడ రెండు మూడేండ్ల వయసున్న పిల్లలు తెలుగు మాట్లాడుతుంటే, “ఇంకెంత కాలం మాట్లాడుతారట్లా?” అని అందరు అనుకుంటారే తప్ప, ఆ వయస్సులో ఉన్న కేపబిలిటీని ఎట్లా నర్చర్ చేయ్యాలి అని ఎక్కువ మంది ఆలోచించరు."
ఇది అక్షరాలా నిజం. మావాడు టీవీలో కైలాన్ అని ఓ జాపనీస్ కార్టూన్ చూస్తాడు. నిహావ్ అంటే అర్ధం తెలుసు వాడికి. అలానే డోరా డియాగో చూస్తాడు ఆయూడమే అంటే తెలుసు వాడికి. కారణం వీళ్ళు ఆంగ్లంతోపాటు ఇతర భాషల్ని ఇంట్రడ్యూస్ చేస్తున్నారు. మనం మన మాతృభాషని చంపేస్తున్నాం. ఎంతతేడా? ఎంత దారుణం? ఇంకో ఆసక్తి కరమైన విషయం ఏంటంటే లేత వయసులో పిల్లలు కనీసం ఆరు భాషల్ని నేర్చేస్కోగలరట. అందుకే అరవింద *ఎట్లా నర్చర్ చేయాలి అని ఎందుకాలోచించరూ* అని అంది.

ఏమౌతుంది నేర్పకపోతే? *ఫన్* అనేది పోతుంది. మాడలీకం పోతుంది. దాంట్లోని *మన తనం* పోతుంది. ఈరోజు రేపట్లో నేరాసే పోస్టులు కొన్ని కొంతమందికి భలే నచ్చుతున్నాయి. కారణం? ఆ *మన తనమే*. తెలుగులో ఆలోచించలేని వాళ్ళు పధ్యంది అనే అనుకుంటారు, భాషలోని ఆనందాన్ని పట్టెసినవాళ్ళు పజ్జెంది అంటే కమ్మగా నవ్వుకుంటారు.

*తెలుగు గురించి ఇప్పుడు రాయటానికి బలమైన రెండవ కారణం: రెండు సంవత్సరాల వయస్సు ఉన్న మా అమ్మాయి. తనకి తెలుగు పద్యాలన్నా, పాటలన్నా, కథలన్నా చాలా చాలా ఇష్టం. తను ఇప్పటికే తెలుగు అక్షరాలు గుర్తు పట్టగలుగుతోంది కాని
తను చదవడానికి ఉన్న తెలుగు పుస్తకాలు చాలా తక్కువ. మేము గ్రామాలలో మొదలుపెట్టిన కార్యక్రమాలలో కూడా ఇదే సమస్యని ఎదురుకుంటున్నాం. చిన్న చిన్న గ్రంథాలయాలు స్థాపించి గ్రామాల్లో ఉన్న పిల్లలకు చదువుపై ఆసక్తి పెంచాలనుకుంటే మాకు తగినన్ని పుస్తకాలు దొరకటం లేదు. చిన్న వయస్సులో తెలుగు నేర్పడానికి కావలసిన పుస్తకాలు, వనరుల కొరత మాకు స్పష్టంగా
తెలుస్తోంది. పిల్లల స్థాయిలో చదువగలిగే తెలుగు పుస్తకాల ముద్రణ ఖచ్చితంగా చాలా అవసరం.*

పిల్లలమఱ్ఱి అరవింద రాసిన పోస్టులో నాకు పై పేరా ఆసక్తి కరంగా అనిపించి ఇక్కడ ఉంచుతున్నా.
చాలా ముఖ్యమైన పాయింటు ఇది. నేను ఎప్పుడూ ఆలోచిస్తుంటా దీని గురించి. పెద్ద బాలశిక్ష ఉందికదా అనుకోవచ్చు, ఐతే దాన్ని ఆరగించుకోగల ప్రజ్ఞాపాటవాలు ఎందరికి ఉంటాయి? పెద్ద బాలశిక్ష అంమృతాన్ని సక్రమమైన రీతిలో అందించగల ఉపాధ్యాయ దేవుళ్ళు ఎందరు ఉన్నారూ? ఈ రెండు పెద్ద ప్రశ్నలే అని నా అభిప్రాయం.