పల్నాడు పాములకి ప్రసిద్ధి

పల్నాడు పాములకి ప్రసిద్ధి.
ఎన్ని రకాల పాములంటే కట్ల పాములు, పసిరికపాములు, జెర్రి గొడ్డ్లు, నల్ల తాచులు, తెల్ల తాచులు, నాగుబాములు (అంటారు కాని, నేనుప్పుడు చూడలేదు), శిఖండి పాములు, ఒక రకమైన మంచి వాసన వచ్చే పాములు, నీళ్ళపాములు బ్లా బ్లా ఇలా..
మాఊళ్ళల్లో పాముల గురించి జనాలు కధలు కధలుగా చెప్పుకుంటుంటారు..
మేము అప్పుడు కొండమోడు అనే ఒక చిన్న జంక్షన్ లో ఉండేవాళ్ళం. అది పిడుగురాళ్ళ కి 1-2 కి.మి దూరమ్లో ఉండేది. మాఇంటి ముందు పెద్ద మఱ్ఱిచెట్టు దాని పరివృత్తంకి ఆనుకుని ఒక పెద్ద పుట్ట ఉండేది. పుట్ట అంటే అలాంటిలాంటి పుట్టకాదు, ఆరడుగుల ఎత్తు, చిన్న కొండలా ఉండేది. ఎన్ని చీమలు ఎన్నిరోజులు కష్టపడికట్టుకుని ఉంటాయో అనిపిస్తుండేది. దాన్ని కబ్జా చేసింది అలాంటిలాంటోళ్ళు కాదు. మన నల్ల తాచు గారు అండ్ ఫామిలి. మేము ఆ మఱ్ఱిచెట్టు మీద కోతికొమ్మచ్చి గట్రా అడుకునేప్పుడు అడపదడపా ఆ సర్పరాజుని చూసేవాళ్ళం. వెన్నులో వణుకు వచ్చేదనుకోండి.
ఒకానొక రోజున, మా మిత్ర బృదం అందరు, కొంచెం దూరమ్లో ఉన్న లాకుల దెగ్గర బిళ్ళంగోడు, ఈత కొడుతున్నారని తెలిసి నేనూ లగెత్తుకుంటూ వెళ్తున్న..లగెత్తటం ఒక రిధమిక్కగ్గా ఉంటుందికదూ!! కుడిచేయి ముందికిపెట్టి బాడీని లాగి, కాలితో నేలని తన్ని ఊతం తెచ్చుకుని మళ్ళీ ఎడమచేతిని ముందుకి పెట్టి శరీరాన్ని ముందుకిలాగి కాలితో నేలన్ని తన్ని ఊతంతెచ్చుకుని ..అలా..ఆ రిధమ్లో, నా ఎడంకాల్తో నేలని తన్ని ముందుకు వెళ్ళే నేపధ్యమ్లో, ఎడమకాలు ఇంకో అర అడుగులో నేలని తాకుతుంది అనేలోపు ఒక్క సారి కిందకి చూసి స్థాణువైపొయ్ అలానే ఉండిపోయా. రెప్పపాటు కాలం, ఒక్క ఝలక్, ఒక్క సెకండులో వెయ్యోవంతు ఆలస్యం ఐనా నేను ఈ రోజు ఇలా తెలుగులో బ్లాగు రాస్తుండేవాడిని కాదు. మళ్ళీ జన్మ ఎత్తి ఉండుండేవాడ్ని. ఏమైంది ఆక్షణం? నాకాలు కిందకి తాకే చోట, మన నల్లతాచుగారి నడుము. కాలు అలా లాండ్ ఐఉంటే నల్లతాచుగాడు వెనక్కితిరిగి, నడుముమీదలేచి నన్ను ఒక్కటే కొడితే థట్స్ ఇట్!! మనోడు నల్లగా నిగనిగలాడూతూ, కాడిమాను అంతలావుతో, ఒక 10అడుగులు పొడుగుతో, భయానకంగా,చూసేవాడికి వెన్నులోచి చావుభయాన్ని ఉసిగొల్పుతున్నట్టుగా, నిద్రలోచి ఉలిక్కిపడిలేచేంత భయంకరంగా,చిద్విలాసంగా నవ్వుతూ, ఉల్లాసంగా అలా పాక్కుంటూ పాక్కుంటూ, "నన్నుజూసి దడ్సుకుని సావండెహే" అన్నట్టు వెల్తున్నాడు. నేను స్టాచ్యూ ఆఫ్ లిబర్టీ లా ఉండిపోయా. ఉలుకులేదు, పలుకులేదు, నా చుట్టు ఎమైందో తెలియదు, నేను ఏ అవస్థలో ఉన్నానో తెలియదు, ఒలంపిక్స్ లో స్ప్రింటర్ల బొమ్మలా ఎంతసేపు ఉన్నానో నాకెతెలియదు..ఇంతలో నాజబ్బని ఎవరో కుదిపినట్టు, భుజం మీద మన నల్ల తాచుగాడు తోక వేసినట్టు అనిపించి మామూలు లోకమ్లోకొచ్చి భయం భయంగా వెన్నక్కి తిరిగిచూస్తే మా మితృడు.ఏరా ఇంకా ఎళ్ళలేదా ఆడ మనోళ్ళు ఈతకొడున్రు..పదా అని లాకెళ్ళాటంతో...ఆ సంఘటన అలా నా స్మృతిపధమ్లో వెనక్కి వెళ్ళిపోయింది...తర్వాత కొంతకాలానికి, జనావాసమ్లో పుట్ట డేంజరపాయం అని పెద్దలు ఆలోసించి, దాన్ని తవ్వేయ్యాలని నిర్ణయం తీసుకుని, దాన్ని ఒకానొకరోజున తవ్వించెయ్యటం మొదలెట్టారు. నేను మాఇంటి గట్టుమీదనుంచి అలా చూస్తున్న. దాంట్లోంచి 15 నల్ల తాసులు, సిన్న సితక నుంచి, రాజ్జెం ఏలేంతవాటివరకూ ఉన్నయి..కొన్ని నిద్రపోతూ, కొన్ని ముచ్చట్లు సెప్పుకుంటూ, వాటిల్లో పెద్దోళ్ళు "ఎవుడహే పుట్టమీన సేయ్యేశింది" అన్నట్టు..మన జనజెంతువులు వాటినన్నిటినీ సంపేశరనుకోండి...